‘Mijn vreedzame stad is een barmhartige stad’

28 november 2025 – Op vrijdag 21 november 2025 vond in de Mozes en Aäronkerk in Amsterdam de vijftiende uitreiking van de Compassieprijs plaats. Tijdens de conferentie ‘Een zorgzame stad is een vreedzame stad’, georganiseerd door de Beweging van Barmhartigheid en de Gemeenschap van Sant’Egidio, sprak schrijver Abdelkader Benali op poëtische wijze over zijn vreedzame stad.

Mijn vreedzame stad is een barmhartige stad

waar de wandelaar en de wandelaar elkaar groeten als oude bekenden
waar in de trams de mensen instappen, waar in de trams de mensen uitstappen
in mijn vreedzame stad wordt het brood van de bakker doorgegeven aan een man met wijnrode ogen want alleen dan is transformatie nodig

in mijn vreedzame stad
waar onder de brug een man van een supermarktkarretje een mobiel huis heeft gemaakt dat wordt aangevuld met spullen uit de honderd kastjes die van ons zijn
waar een kaarsje brandt, gehuld in glas, omdat hij er niet meer is

in mijn barmhartige stad missen we het supermarktkarretje, zijn mobiele huis
in mijn barmhartige stad is een kop soep geen kop soep maar vocht waar geen traan om vergoten is
in mijn barmhartige stad is het lichaam groter dan het kruis
in mijn barmhartige stad duwt een graatmager lichaam een graatmagere fiets door een volle metro – niemand die er acht op slaat – we ruiken de eenzaamheid en het antwoord zou niet stilte hoeven zijn

in mijn barmhartige stad slaapt in de struiken een kind en roept zijn moeder de vogels aan
in mijn barmhartige stad zitten een man en een vrouw aan de rand van de sloot en knipt de vrouw de haren van de man en de man zit stil en verroert zich niet
in mijn barmhartige stad heb ik dit gezien en ik kan soms niet geloven dat ik het heb gezien maar ik heb het gezien want de haarlokken liggen er nog – het nomadenbestaan is neergestreken in de barmhartige stad

in mijn barmhartige stad helpt de lamme de kreupele en is de kreupele lam
in mijn barmhartige stad hangen over de huizen, sloten, trams en ramen
laaghangende wolken die we naar ons toetrekken om als dekens onder te dromen

in mijn barmhartige stad wordt de wandelaar een stok waar de ander op kan leunen om een eindje mee te lopen
in mijn barmhartige stad maken we van een theedoek een onverzettelijk beeld
in mijn barmhartige stad zijn kinderen nog lang niet uitgeslapen

in mijn barmhartige stad is een bed er om op te slapen, een bank om op te liggen en op het aanrecht vangen een peer en een appel de glans van het namiddaglicht
in mijn barmhartige stad staan mensen in de rij om te helpen, raken goede bedoeling nooit uitverkocht en en is omzien naar elkaar een bloeiende industrie
in mijn barmhartige stad is het schoolplein de vreedzame stad en is het klaslokaal een museum volgehangen met tekeningen en worden drempels weggehaald door een oplettende juf

in mijn barmhartige stad opent waar alles potdicht zit vriendschap de deur naar een warme kamer
in mijn barmhartige stad staan mensen elke dag opnieuw op om het goede voorbeeld te geven
in mijn barmhartige stad is het grootste cadeau dat je iemand kan geven een knikje dat zegt: ik heb je gezien
in mijn barmhartige stad is het grootste cadeau dat je kan krijgen een knikje dat zegt: je hebt me gezien

in mijn barmhartige stad vindt op de Dam een openhartoperatie plaats gadegeslagen door engelen in rolstoelen
in mijn barmhartige stad wijzen de bijen de weg door de parken naar de uitgang om aan de rivier tussen de vissers in het gras te slapen
in mijn barmhartige stad is de huiskamer overwoekerd met matrasjes waar niemand van weet hoe ze er terechtgekomen zijn
in mijn barmhartige stad horen we hoe het gaat met wie vertrok van wie net aankwam

in mijn barmhartige stad rennen vossen langs het fietspad vergezeld door de volle maan
in mijn barmhartige stad is het dak van de tempel de kelder van de hoop
in mijn barmhartige stad speelt een saxofonist op een verlaten veldje een ode aan de couscous-pan
in mijn barmhartige stad ligt wanhoop tussen ontreddering en redding in

in mijn barmhartige stad groeten de wandelaar en de wandelaar elkaar als oude bekenden
in mijn barmhartige stad ben ik omringd door dromen die namen dragen
in mijn barmhartige stad brengt de ochtend koffie en de avond thee
in mijn barmhartige stad is het openbaar vervoer van iedereen
en dragen we in onze binnenzak een brief voor de onbekende Amsterdammer

in mijn barmhartige stad is nog niemand verloren en in mijn barmhartige stad is wie verloren is uiteindelijk gevonden.