‘Beweging, adem, ruimte en vreugde brengen’

15 november 2024 – Sinds 2021 volgt Marjo Brenters de Beweging van Barmhartigheid. Ze ontving de nieuwsbrief al een poosje en daarin zag ze een oproep voor vrijwillige redactiemedewerkers. “Omdat ik door de lockdowns tijdens Corona niet kon werken (ik zing met mensen), voelde ik me geroepen hierop in te gaan. Met erg veel plezier heb ik dit een poos gedaan, tot ziekte roet in het eten gooide.”

Binnenkort gaat ze met pensioen, vertelt Marjo, en sluit ze haar praktijk voor ‘Stembevrijding, Schrijven en Ontmoeten’ in Breda. “Dat zal wennen zijn, maar ik heb er ook zin in. Alle tijd voor kleinkinderen, lezen, zingen, wandelen, uitgebreider koken en het culturele aanbod nog beter benutten dan ik al doe.”

School voor Levensvreugde
“Mijn praktijk had als ‘onofficiële’ naam School voor Levensvreugde. Daar gaat mijn bezieling over: het licht dat in mij schijnt en dat ik voelbaar met anderen kan delen, helpt die ander zijn of haar levensvreugde te ervaren – en daarmee ook meer verbinding met anderen te ervaren. Ik heb dat altijd als mijn missie gevoeld en dat verandert niet als ik met pensioen ga…

Ik ga ‘aan’ als ik een kans ruik om ergens beweging, adem, ruimte en vreugde te brengen. Een simpel grapje kan de wachtkamer bij de tandarts even oplichten…

Dat geldt ook voor zingen met een ernstig zieke vriendin, of luisteren naar mijn buurvrouw die een moeilijke tijd doormaakt. En: het zingen van de namen van dierbare overledenen tijdens Allerzielen, zoals ik onlangs mocht doen op een begraafplaats.

Samen zingen
Vorige maand is mijn moeder op hoge leeftijd overleden. Aan haar sterfbed was ons mededogen een groot goed. We hebben veel voor haar gezongen. Daar hield ze zelf ook erg van, en we hebben haar in stijl met de overgang ‘geholpen’. Ook de uitvaart was een muzikaal samenzijn, de kerk galmde van liefde.

Zen beoefening
Zen beoefening is heel belangrijk voor mij. Loslaten en openen voor het huidige moment. Met een vaste groep mediteren we wekelijks samen en zelf thuis (ben ik niet heel trouw in…). Vier tot zes keer per jaar is er een Zen-zaterdag, en ik probeer elk jaar een sesshin in een klooster bij te wonen; dat is drie of vier dagen zitten onder leiding van een Zen-broeder. Vaak hoort daar een inleiding bij en soms een persoonlijk gesprek.

Zitten in stilte
Zen-beoefening wil zoveel zeggen als: zitten in stilte, rechtop en wakker aanwezig zijn. Wat zich in die stilte aandient is welkom. Door er geen aandacht aan te schenken kan het weer wegvloeien. Daardoor krijgt de innerlijke stilte steeds meer ruimte, is mijn ervaring. En dan is de stap naar mededogen een kleine. Gebeurtenissen worden relatiever en de geest komt tot rust.

Na de meditatie kan ik de wereld opener tegemoet treden, vanuit mijn eigen centrum dat de oordelen van de geest even opzij heeft kunnen zetten. Blijven oefenen is wel van belang; gedachten en overtuigingen zijn hardnekkige dingen en verdienen steeds weer onderzocht te worden.

Boddhisatva
Er is heel veel geschreven over de betekenis van Boddhisatva. Er zijn allerlei stromingen met net weer een andere uitleg. Over het algemeen zijn Boddhisatva’s verlichte wezens of ‘verlichte wezens in spe’; dus iedereen die streeft naar verlichting door goede daden te verrichten. Dat is ook mijn en onze intentie wanneer we de geloftes uitspreken.

De beloftes van de Boddhisatva raken mij telkens weer diep als we ze uitspreken met onze groep. Ik voel er de noodzaak in ons bewust te zijn van het lijden, en van de nooit-aflatende pogingen elkaar te dienen.

De hele tekst luidt:

Hoe talloos de levende wezens ook zijn,
ik beloof ze alle te bevrijden

Hoe onpeilbaar de oorzaak van lijden ook is,
ik beloof haar geheel te verwijderen

Hoe talloos de poortloze poorten ook zijn,
ik beloof ze binnen te gaan

Hoe oneindig het pad van ontwaken ook is,
ik ga daarvan de belichaming aan.

Foto:©Marjo Brenters

1 antwoord

Elisabeth Wilking zegt:
19 november 2024 op 03:38

Leidt mij, Vriendelijk Licht’, is de prachtige hymne van S JH Newman, prachtig gezongen door Audrey Assad, zie YouTube en de eerdere versie door de machtige Engelse koren in Hyde Park en in Rome 2019 toen hij officieel heilig verklaard werd, een hemels oecumenisch gebeuren. Er zijn helden en heiligen. Toen ik thuiskwam, ontdekte ik de film van zijn held en heilige Filip Neri en ‘ one step enough for me’, opende ik een envelop in een vergeten en vergeeld zakje. Een kerstkaartje uit 1985 van mijn moeder, met potlood en meetlat zorgvuldig getrokken lijntjes, het volledige gedicht liefdevol geschreven: ‘Guide- moi, douce Lumière…’ Het verwijst naar de 3e persoon aan de tafel van Roublev…. de 4e zijn wij * * * *:) Rara…klop en zoek en vraag en de deur gaat open, je vindt en krijgt antwoord.