INTERVIEW ‘KAMERS MET AANDACHT’
‘Mag ik bij je wonen?’
15 augustus 2024 – Maria Corbo (79) is vrijwilliger bij het Bed-Bad-Brood-huis in Deventer: een huisvestingsplek voor ongedocumenteerden, voor een tiental mensen ‘zonder papieren’. Daar leerde ze een Afghaanse jongen kennen die naar Nederland was gevlucht. Er ontstond een band. Toen hij, na vele omzwervingen, vroeg of hij bij haar mocht wonen, zei Maria spontaan ‘ja’. Met als inspiratie de werkwijze van ‘Kamers met Aandacht’ werden goede afspraken gemaakt.
Door: Ceciel Funnekotter
Op een warme zomerdag stap ik de knusse woning binnen van Maria Corbo (79); pal tegenover het Go Ahead Eagles stadion in Deventer. Maria en ik kennen elkaar: ze was de spil van alle huishoudelijke aangelegenheden in het inloophuis waar ik ooit werkte. Terwijl ze koffie zet vertelt Maria me in rap tempo alle nieuwtjes uit de groep rondom het inloophuis.
Bed-Bad-Brood-huis voor ongedocumenteerden
Tegenwoordig doet Maria de inkoop voor het ‘Bed-Bad-Brood-huis’, een initiatief van het inloophuis. Het Bed-Bad-Brood-huis is een huisvestingsplek voor ongedocumenteerden, voor een tiental mensen zonder papieren. “Daar leerde ik een Afghaanse jongen kennen, toen hij me hielp mijn nieuwe telefoon te installeren. Spontaan noemde ik hem ‘Galaxy’, en dat is sindsdien zijn koosnaam.
Op de vlucht
Als jonge jongen vluchtte ‘Galaxy’ uit Afghanistan naar Nederland, waar vrijwilligers van het Bed-Bad-Brood-huis hem door de procedure voor een verblijfsvergunning loodsten. Met de verblijfsvergunning op zak, vertrok hij naar elders om op islamitische wijze te trouwen met een Afghaanse die al langer in Nederland verbleef. Het huwelijk bleek geen lang leven beschoren. Hij kwam terug naar Deventer, met niets anders dan een rugzakje met persoonlijke bezittingen.
Op zoek naar een huis
“‘Mag ik bij je wonen, Maria?’, appte ‘Galaxy’ me,” vertelt Maria. “Dat kon wat mij betreft wel. In overleg met de coördinatoren van het Bed-Bad-Brood-huis hebben we afspraken gemaakt. ‘Galaxy’ betrok mijn zolderkamertje en met een beetje kostgeld als tegenprestatie woont hij nu al ruim negen maanden bij mij in huis.”
Engelbewaarder
Maria vertelt dat haar eigen zoon buiten Nederland woont. “Hij is maar wat blij dat ik wat gezelschap heb.” Want ja, ze wordt al wat ouder en ondanks haar vrijwilligerswerk zit ze toch regelmatig alleen thuis. Het geeft haar zoon een gerust gevoel dat ze iemand in de buurt heeft op wie ze direct een beroep kan doen. Ze koken om de beurt en als ‘Galaxy’ thuis komt van zijn werk pakt hij zijn Saz (snaarinstument) en zit hij op de grond zijn oosterse melodieën te oefenen. ‘Nu een nummer in het Nederlands,’ riep ik laatst,” vertelt Maria. “Hij zocht op YouTube een lied en even later oefende hij het lied over de ‘Engelbewaarder’ op zijn Saz,” zegt ze met een knipoog.
Oma
“Hij noemt me trouwens ‘oma’, schatert Maria het spontaan uit. “Het klopt ook wel: ik heb kleindochters van zijn leeftijd, maar die wonen te ver om me regelmatig op te zoeken. Het geeft me structuur in de dag en een boel gezelligheid. Als iets me niet bevalt, dan zeg ik het gewoon. Dat kan hij goed hebben. Maar hij is zo lief en beleefd.
Afgelopen voorjaar heb ik een nieuwe heup gekregen. Na de operatie kon ik bijna niets. Daarop heeft haar huisgenoot vijf snipperdagen opgenomen om er voor me te zijn. Dat was enorm fijn. En dat voor iemand die zijn eigen familie ver weg in Afghanistan heeft die hij toch dagelijks zal missen.”
Een huisgenoot voor even, een ervaring voor het leven
Inmiddels staat ‘Galaxy’ ingeschreven voor een eigen woning, en zal hij over een tijdje uitvliegen. Maar voorlopig zijn Maria en hij goed gezelschap voor elkaar. “Hij is een beetje onderdeel van mijn familie geworden. Toen mijn jongste kleinzoon onlangs uit het buitenland op bezoek kwam, hebben we met hem erbij Madurodam en de pier van Scheveningen bezocht. Het was een superleuke dag waarbij we allemaal veel plezier hadden.”
Kamers met aandacht
Wat Maria doet: een tijdelijke plek bieden voor een jongere die een steuntje nodig heeft, wordt in Nederland op diverse plaatsen begeleid door de organisatie ‘Kamers met aandacht’. Hun motto is: ‘Een huisgenoot voor even, een ervaring voor het leven’. Voor minimaal één en maximaal twee jaar verhuur je een kamer in je huis. Je bepaalt zelf hoe je het contact vormgeeft met de jongere die bij jou huurt.
Het gaat om jongeren die een tussenstapje nodig hebben om uiteindelijk goed voor zichzelf te kunnen zorgen. Ze betalen een marktconforme kamerhuur. Bovendien moet de jongere een stabiele dagbesteding hebben: een baan, en studie of vrijwilligerswerk.
Goede begeleiding
Kamers met aandacht heeft iemand in dienst die de beste match uitzoekt tussen verhuurder en de potentiële huurder. Bovendien is er een begeleider vanuit de organisatie die altijd geconsulteerd kan worden. De ervaring leert dat het voor zowel de verhuurder als de jongere een verrijkende periode is, die ze niet hadden willen missen. Maria’s verhaal inspireert me: een jonger mens in huis brengt een boel levendigheid. Op de terugweg naar huis bedenk ik welke kamer ik zelf misschien zou kunnen vrijmaken, ooit!
Foto boven: Maria, Galaxy en een kleinzoon van Maria
Foto: Maria en Galaxy
© BvB
Meer informatie:
- Filmpje over het snaarinstrument Saz
- Bed-Bad-Brood-huis Deventer: www.meestergeertshuis.nl
- Lees meer over: kamersmetaandacht.nl
Reageren?
Ongepaste reacties worden verwijderd(E-mail adres wordt niet gepubliceerd)