Verhalen verteld aan onszelf

6 juni 2019 – Waarom juist nu ‘De verhalen die we onszelf vertellen’ van Joan Didion lezen?

door Willie Gardien

‘De verhalen die we onszelf vertellen’ is de titel van de essay-bundel van Joan Didion die kortgeleden in Nederlandse vertaling is verschenen. Het voorwoord van Joost de Vries, hoofdredacteur van de Groene Amsterdammer, is een goede aanbeveling om het boek te lezen.

Ook ik wil benadrukken waarom juist dit boek nu gelezen moet worden. Het boek maakte en maakt me onrustig. In een van de essays constateert Didion: ‘Ik herinner me dat niemand verbaasd was’. Joan Didion schrijft dit op als ze hoort van de moord op Sharon Tate-Polanski en haar gasten. Ik las deze zin en kon niet verder lezen. Het was op het moment dat de gebeurtenissen rondom de moord op George Floyd zich afspeelde. Bij deze gebeurtenis gold voor mij in ieder geval dat, hoe afschuwelijk het ook was, ik niet echt verbaasd was. Ik was hierin niet uniek.

Al gaan de essays in dit boek over gebeurtenissen die in vorige eeuw speelden: lees het. Om te leren, vragen te blijven stellen, eigen paradoxen onder ogen te zien, structuren bloot te leggen, ontwikkelingen in de smiezen te hebben, alert en scherp te blijven. Zodat we nooit meer hoeven te zeggen dat we niet verrast waren door een gruwelijke gebeurtenis die plaatsvond in onze samenleving.