Compassie in je leven
Je hebt van die boeken die je keer op keer oppakt. Compassie in je leven is voor mij zo’n boek. Het geeft me telkens weer handvatten om mijzelf en anderen te aanschouwen met vriendelijke ogen: “Het lijkt erop dat we van de wijze woorden van Jezus, namelijk ‘Heb uw naaste lief als uzelf’, het laatste deel steeds meer zijn vergeten. In onze cultuur is het daarom nuttig ook expliciet te spreken van zelfcompassie (..).”
Het hulpboek nodigt uit door de heldere opbouw en de vele oefeningen. Het legt stap voor stap uit hoe je een mildere omgang met jezelf krijgt, meer sociale verbondenheid en minder angst om fouten te maken. Positief is dat het niet alleen een werkboek is; de oefeningen worden onderbouwd met psychologische theorie.
'(Zelf)compassie blijkt bevorderlijk te zijn voor ons psychisch en lichamelijk welzijn en voor ons sociaal welbevinden.'
Het boek is geschreven op basis van de ervaringen met de training Mindfulness Based Compassionate Living, in 2008 jaar ontwikkeld door Frits Koster en Erik van den Brink. Sindsdien is deze training in de GGZ gegeven aan cliënten die worstelen met een negatieve houding naar zichzelf en anderen. Inmiddels wordt deze training ook buiten de GGZ gegeven. Frits verzorgde de inbreng vanuit oude oosterse wijsheidtradities. Erik, psychiater, droeg bij vanuit de westerse wetenschap. De training is onderzocht en van vrijwel alle oefeningen uit het programma werd de effectiviteit wetenschappelijk aangetoond: (zelf)compassie blijkt bevorderlijk te zijn voor ons psychisch en lichamelijk welzijn en voor ons sociaal welbevinden. Dat geeft vertrouwen in deze aanpak.
De auteurs stellen zich bescheiden op. Ze geven aan dat ze, in navolging van Jon Kabat-Zinn, de grondlegger van mindfulness, waardevolle oosterse en westerse inzichten en oefenvormen hebben samengebracht. Deze opmerking doet niets af aan de kracht van de inhoud, waarbij het niet alleen gaat over inzicht, maar zeker ook gewerkt wordt aan een verschuiving van je gedrag: van “survival of the fittest’ naar ‘survival of the kindest”.
De sfeer die het boek uitstraalt, is mild en nodigt uit tot zelf ervaren. Twijfel je om dit boek op te pakken, lees dan vooral paragraaf 1.1 ‘Het valt niet mee om mens te zijn’ over weerstanden en vooroordelen tegen het beoefenen van (zelf)compassie. De auteurs willen je niet overtuigen maar reageren met erkenning en bemoediging: “De manier waarop we compassie gaan trainen mag volledig ongedwongen zijn.”
