Zien wat onzichtbaar is
Een paar jaar geleden sprak ik met een succesvolle bestuurder van een grote maatschappelijke organisatie, die coaching wilde bij een lastige fusie van haar organisatie. Ze merkte dat ze zich geregeld onzeker voelde en soms zelfs dichtsloeg in de gesprekken met haar fusiepartner, een dominante en verbaal sterke man. Terwijl we het patroon onderzochten vertelde ze dat ze als kind veel klappen had gehad van haar vader en dat ze aan een oor vrijwel helemaal doof was als gevolg daarvan. Daar schrok ik erg van. Ze vertelde dat in de gesprekken met de intimiderende fusiepartner haar oude angst voor haar vader weer boven kwam. Door onze gesprekken kreeg ze grip op dit patroon en vond ze een effectieve manier om met hem te onderhandelen. Uiteindelijk werd ze zelfs de enige bestuurder van de gefuseerde instelling.
Als coach krijg ik soms een blik achter de schermen van succesvolle mensen en zie ik wat ze met zich meedragen uit hun verleden. Of wat ze op dit moment dragen, zoals een controller die voor een chronisch zieke partner zorgt, of een manager wiens dochter verslaafd is en in de criminaliteit dreigt te belanden. Dikwijls weten de eigen collega’s niet eens van de moeilijkheden thuis of van onzichtbare jeugdervaringen. Deze mensen vragen niet om begrip voor hun zorgen, ze doen gewoon hun werk. Ik neem me voor om in het nieuwe jaar bij iemand met een kort lontje te denken: Eerst eens vragen wat er aan de hand is. Alleen al de gedachte: ‘ik heb geen idee wat er in hun leven speelt’ brengt mijn compassie boven.
